ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΥ ΘΕΣΜΟΥ
ΤΗΣ ΣΥΝΟΔΙΚΟΤΗΤΟΣ

Μακαριώτατον Αρχιεπίσκοπον Αθηνών και πάσης Ελλάδος
Κύριον ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΝ
Πρόεδρον της Αγίας και Ιεράς Συνόδου
Α θ ή ν α ς
 

  Κοιν.: Σεβ. Μητροπολίτας της Εκκλησίας της Ελλάδος,
             ισοδύναμα Κανονικώς νομιμοποιητικά Μέλη της Ι.Σ.Ι.
 
 

Mέ τον εποφειλόμενο σεβασμό προς το πρόσωπό Σας και τον θεσμό του Προέδρου της Ιεράς Συνόδου, αλλά και προς ένα Έκαστον των λοιπών Σεβασμιωτάτων Ιεραρχών και δη προς την Σεπτή Ιεραρχία την κατ’ αποκλειστικήν εκκλησιολογικήν αρμοδιότητα ιεροσυνοδικώς οικονομούσαν την Εκκλησία της Ελλάδος, ανάγομαι ενώπιόν Σας διά της παρούσης μου, εν όψει της εφετινής τακτικής συνελεύσεως της Σεπτής Ιεραρχίας.
Επιθυμώ χρεωστικώς να εκθέσω τα “παραλειπόμενα” των εξωραϊσμένων και ελλιπών Δελτίων Τύπου της Ιεράς Συνόδου, περί ζητημάτων που προκαλούν άλγος ψυχής και βαθύτατη ανησυχία για την σταδιακή προσωποπαγή άλωση του ιερωτάτου, πατροπαραδότου και μόνου ασφαλούς εκκλησιαστικού θεσμού, της Συνοδικότητος.

Δεν είναι δίχως σημασία το ότι, προσφωνών προ ετών τον Πάπα και Πατριάρχη Αλεξανδρείας κ.κ. Πέτρο (περ. ΕΚΚΛΗΣΙΑ, έτος ΟΗ΄, σ. 562), αρυσθήκατε αυτούσια μία εκτενή παράγραφο περί Συνοδικής λειτουργίας του Κανονολόγου επισκόπου Ζάρας Νικοδήμου Μίλας (Το Εκκλησιαστικόν Δίκαιον…, μετ. δρος Μελετίου Αποστολοπούλου πρωτοσυγκέλλου, Βιβλιοθήκη Μαρασλή, εν Αθήναις 1906, σ. 324) χωρίς καμιά βιβλιογραφική ένδειξη και αφαιρέσατε μια ένθετη καίρια αποστροφή του λόγου, την οποία Σάς παραθέτω υπομνηστικώς και διαγνωστικώς: «[διότι εάν έκαστος ιδία, έστω και αν ή πεπροικισμένος υπό πολλών χαρισμάτων, πέποιθεν εφ’ εαυτώ επόμενος τοις εαυτού μόνον φρονήμασι], δεν δύναται πλέον να γίνηται λόγος περί επιτεύξεως ομογνωμοσύνης και ενότητος…». Πώς μπορούμε να πιστέψουμε ότι η συγκεκριμένη αποσιώπηση δεν ήταν σκόπιμη; Εφόσον αποδεδειγμένα ακολουθείτε με μεθοδικότητα το προσωπικό Σας μόνον φρόνημα στην ενάσκηση του Προεδρικού ρόλου, ώστε να αποσυντονίζεται παρ’ Υμών του ιδίου η Συνοδικότητα!

Επανειλημμένα προκάλεσα στην Μακαριότητά Σας μάλλον δυσφορία με τον έλεγχο σε ενέργειες που θεωρούσα όχι απλώς καταχρηστικές της Προεδρικής ιδιότητος, αλλά κατάφωρα αντιεκκλησιολογικές και επομένως μη εκκλησιαστικές (απόφαση περί απογραφής κληρικών, μεθόδευση ελεύσεως του Πάπα, μεθόδευση διά της “διαλειμματικής” Συνόδου του νομικού παραθύρου περί εκλογής Βοηθών Επισκόπων παρά τω Αρχιεπισκόπω, αντικανονική­αντικαταστατική διχοτόμηση της πρώην ενιαίας Μητροπόλεως Ν. Σμύρνης, μεθόδευση αφαιρέσεως του Αγίου Σώστη, μακρές αρχηγικές “Εισαγωγικές Ομιλίες” από υψηλής καθέδρας στην Ιεραρχία, περίεργες έως τελείως απαράδεκτες εκκλησιολογικές απόψεις περί αρμοδιοτήτων και δικαιωμάτων της Δ.Ι.Σ. κ.ά.).

Δεν έχω διαπιστώσει αλλαγή Προεδρικής συμπεριφοράς· το καθεστώς παγιώνεται, η Σύνοδος αντιμετωπίζεται ως “ο παρίας” της Αρχιεπισκοπικής βουλήσεως και της αυλής. Πας διαφωνών αντιμετωπίζεται αυθωρεί με την μέθοδο της δημοσιογραφικής μειώσεως, ώστε να πληγεί επικοινωνιακά η αξιοπιστία του προσώπου ή της διαφωνίας του. Αυτό δεν συνέβη προσφάτως με τον Σεβ. Ναυπάκτου κ. Ιερόθεο (βλ. Ορθόδοξο Τύπο 5.9.2003, αρ. φύλ. 1516, και Ελεύθερο Τύπο 28.8.03) και τον Σεβασμιώτατο Φθιώτιδος κ. Νικόλαο (βλ. “Φθιωτική Εκκλησιαστική Φωνή”, τ. 28. σ. 2);

Παρά τις διαμαρτυρίες μας, καμιά σοβαρή συζήτηση θεσμικού προβλήματος (αρμοδιότητες ΙΣΙ & ΔΙΣ) δεν παρεπέμφθη στην Ιεραρχία· μόνο μία ανώδυνη συζήτηση στη ΔΙΣ από τις γνωστές μάλλον ακροάσεις Προεδρικής ρητορείας.
Ούτε έλαβα επίσημες απαντήσεις σε επανειλημμένες αγωνιώδεις εκκλήσεις, παρά μόνον ελαχιστότατες φορές. Υποθέτω ότι κάτι ανάλογο θα συμβαίνει και με άλλους Σεπτούς Ιεράρχες για άλλα σοβαρά ζητήματα (επί παραδείγματι, άραγε υπήρξε “απάντηση” στη συγκινητική αυτοβιογραφία και διαμαρτυρία του Σεβασμιωτάτου Γόρτυνος κ. Θεοφίλου έναντι της ασκηθείσης πιέσεως προς παραίτησή του; ή σε διαμαρτυρία του Σεβασμιωτάτου Ηλείας κ. Γερμανού για την μη χορήγηση απαραιτήτων εγγράφων; ή σε διαμαρτυρία του Σεβασμιωτάτου Αιτωλίας κ. Θεοκλήτου όταν αναληθώς ανεγράφη σε Δελτίο Τύπου εκτάκτου ΙΣΙ πώς ζήτησε άδεια απουσίας για λόγους υγείας;)

Εξίσου θλιβερό είναι ότι σε καίρια ζητήματα τόν… ανθ’ Υμών ρόλο του εμμέσως απαντώντος αναλαμβάνουν διά των ΜΜΕ οι αμύντορες του Υμετέρου “μεσσιανισμού”. Πρόκειται για εκείνους που συνεισέφεραν επικοινωνιακά στην ανέλιξή Σας και συνεχίζουν να συνεισφέρουν στον εξωραϊσμό του προσώπου Σας και της αλαθήτου προσωποπαγούς πολιτικής Σας εν είδει Καρδιναλίων Σας. Από αυτούς διά των ΜΜΕ πληροφορούμεθα την εκπληκτική είδηση πώς εν Ελλάδι λειτουργεί δήθεν άψογα το Συνοδικό σύστημα (όπερ έδει δείξαι). Φαίνεται πώς γνωρίζουν πριν από μας και αντίθετα από μας την μοναδική περί του θέματος αλήθεια! Όντως εκπληρώνουν άριστα την ευαίσθητη αποστολή της ωραιοποιήσεως του ήρωός των!

Και διερωτώμεθα, όπως διερωτώνται πλείστοι Σεβασμιώτατοι Αδελφοί:

1ον περί της ΔΙΣ
Πώς είναι δυνατόν να λειτουργεί άψογα το Συνοδικό σύστημα
όταν η ΔΙΣ από εντολοδόχο μέν, αλλά διαρκές αποφασιστικό όργανο διοικήσεως (πρόβλεψη Κατ. Χάρτη, αποφάσεις ΣτΕ), μετατρέπεται σε παροπλισμένο όργανο καθυστερημένης επικυρώσεως των αποφάσεων του “εξουσιοδοτημένου” και τελικά κατεξουσιάζοντος Προέδρου;
Όταν, αντί να λειτουργεί περισσότερες μέρες κάθε μήνα βάσει του Κανονισμού, περιορίζεται ο αριθμός των ημερών και συνεπώς μειώνεται η ευχέρεια ενδελεχούς Συνοδικής διασκέψεως, μελέτης και αποφάσεως στα ανακύπτοντα προβλήματα;
Όταν αντιμετωπίζεται μεθοδικά ως ΥΠΟ­όργανο του Αρχιεπισκόπου, ώστε π.χ. αντί να ορίζει η Ίδια με την απαραίτητη συζήτηση και ψηφοφορία τους Συνοδικούς Συνδέσμους, προκαταλαμβάνεται από προειλημμένες αποφάσεις; τι Σύνοδος είναι, όταν άλλος αποφασίζει πριν από Αυτήν γι’ Αυτήν, κατά το γνωστό “αποφασίζομεν και διατάσσομεν”; όταν στην ημερησία διάταξη επίτηδες κολοβώνεται η πρόβλεψη του άρθρου 10 (αναγράφεται μόνο η παρ. 1 και όχι η παρ. 2) που προβλέπει ότι η Σύνοδος ΟΡΙΖΕΙ τους Συνοδικούς Συνδέσμους, κάτι το οποίο στην πράξη ΔΕΝ γίνεται;
Όταν τον εκπρόσωπο Τύπου δεν τον ορίζει η εκκλησιολογικά—καταστατικά­συνταγματικά “αποφασίζουσα” και “προεστώσα” ΔΙΣ, αλλά η “προεδρεύουσα” Μακαριότης Σας·
όταν καταστρατηγούνται αυθαίρετα και ετσιθελικά τα καταστατικώς δεδομένα πλαίσια των Προεδρικών αρμοδιοτήτων σε καίρια εκκλησιολογικά ζητήματα (π.χ. ορισμός Τοποτηρητών σε Ν. Σμύρνη, Έδεσσα και Θεσσαλονίκη των ΜΗ φερόντων τα πρεσβεία Αρχιερωσύνης), και μάλιστα άνευ λογοδοσίας ενώπιον της Συνόδου για την παράβαση;
Όταν περιφρονείται ασυστόλως η ιερότητα του Συνοδικού γεγονότος από τον ίδιο τον Προεδρεύοντα με μεθοδεύσεις ωσάν της συνεδρίας του φετινού Σεπτεμβρίου; Π.χ. ενώ δεν αποφασίσαμε εμείς για την γνωστή προς το Πατριαρχείο απάντηση, μας ανεγνώσθη η επιστολή δήθεν προς ενημέρωση και μας επεδόθη να την συνυπογράψουμε, ώστε να φανούμε σύμψηφοι με την Αρχιεπισκοπική γνώμη όχι μόνο η προλαβούσα αλλά και η παρούσα ΔΙΣ, και να ισχυροποιηθή η θέση Σας (τό σενάριο με εύλογη παραλλαγή δημοσιεύθηκε από φίλα προσκείμενο προς Υμάς δημοσιογράφο)!

Αλλά μήπως υπάρχει Συνοδικότητα, όταν τελικά μέσα από την ούτως “οικονομούμενη” μικρή Σύνοδο η Προεδρική Σας επιτηδειότητα αποτολμά και κατατολμά να καταστρατηγεί αποφασιστικές αρμοδιότητες και τον κυρίαρχο ρόλο της ΙΣΙ, παραπέμπει καίριες αποφάσεις στην ΔΙΣ και μεθοδεύει τις αρεστές σε Σας λύσεις;

• Ως Όργανο Διοικήσεως η ΔΙΣ, χωρίς ουσιαστική δεσμευτική αναφορά και σχέση με το Σώμα της Ιεραρχίας, νομοκανονικώς ομοιάζει με “κεφαλή αποκοπείσα του σώματος”.
• Και η απομένουσα αυτή “ασώματη κεφαλή” (ΔΙΣ), όταν δεν λειτουργεί με ακεραιότητα (όπως αποδείξαμε ανωτέρω), τότε ο διοικητικός ακρωτηριασμός της Συνοδικότητος είναι φρικτός.
• Το τελευταίο είναι φοβερό μελανό σημείο της ασκουμένης Αρχιεπισκοπείας, εξ ου και απευκταίο προδιαγράφεται το εκκλησιολογικό και νομοκανονικό μέλλον της.

 2ον διερωτώμεθα και περί της Ιεραρχίας άν λειτουργεί άψογα το Συνοδικό σύστημα.
Ιεροί Κανόνες, Εκκλησιολογία, αλλά και το Σύνταγμα, Κατ. Χάρτης, ΣτΕ δεν αφήνουν καμιά απολύτως διέξοδο στην φαλκίδευση των δικαιωμάτων της Ιεραρχίας: είναι το κυρίαρχο όργανο στην Εκκλησία της Ελλάδος· ακόμη και αν η νομολογία αναγνωρίζει κάποιες υπερβάσεις στην ΔΙΣ (περίπτωση εκκλησιαστικής δικαιοδοσίας Κοιμητηρίων Σχινά), το κάνει υπό την νομολογιακή επιχειρηματολογία ότι ανά πάσαν ώρα η Ιεραρχία δύναται να ανατρέψει αποφάσεις της ΔΙΣ.

Βεβαίως, ο Κατ. Χάρτης προβλέπει ότι η ΔΙΣ «ασκεί πάσαν εξουσίαν», και τούτο για να μην υπάρχει κενό εξουσίας. Αυτό όμως δεν την καλύπτει Καταστατικά, νομολογιακά και Συνταγματικά, ούτε εκκλησιολογικά, ιεροκανονικά, ώστε να παραμερίζει την Ιεραρχία.

Στήν Εκκλησία της Ελλάδος ΔΕΝ λειτουργεί ουσιωδώς η Ιεραρχία. Παρωθείται σε ρόλους “κομπάρσων”, σε ρόλους ακροατηρίου. Ασφαλώς, δεν είμεθα άμοιροι ευθυνών οι μετέχοντες Αυτής, παραιτούμενοι ενίοτε των στοιχειωδών υποχρεώσεών μας.
Όμως κατά προφανή παράβαση καθήκοντος και αυθαίρετη χρήση δικαιώματος, Προεδρικώς μεθοδεύεται ώστε οι πιό κρίσιμες αποφάσεις διερευνώνται και λαμβάνονται (όπως διερευνώνται και λαμβάνονται) ΟΧΙ από την ΙΣΙ, αλλ’ από την ΔΙΣ, την “διαλειμματική” Σύνοδο, την εκ των υστέρων Σύνοδο, τήν… “επικυρώνουσα” Σύνοδο, που η πιό… “σπουδαία” της εκκλησιολογική απόφαση και παρέκκλιση είναι η νομοκανονικώς άκυρη εκχώρηση των Συνοδικών δικαιωμάτων στον Πρόεδρο.

Δύο κραυγαλέα παραδείγματα ΠΕΡΙΘΩΡΙΟΠΟΙΗΣΕΩΣ, τ.έ. ΠΕΡΙΦΡΟΝΗΣΕΩΣ της Ιεραρχίας, καταγεγραμμένα με μελανότατα γράμματα στο ΑΝΤΙ­συνοδικό παθητικό της Αρχιεπισκοπείας Σας:

α) Τήν συγκατάνευση για το προσκύνημα του Πάπα στην Αθήνα την εξασφαλίσατε παρακάμπτοντας την ΙΣΙ, μέσω της ΔΙΣ, σε επάλληλες Συνοδικές περιόδους. Επικοινωνιολόγος φίλος Σας “πανηγύριζε” ότι κατορθώσατε να πετύχετε το ακατόρθωτο, παρακάμπτοντας την Σύνοδο! Έκτοτε αναγράφετε το συμβάν ως ιστορικό γεγονός στα επίσημα Δίπτυχα και αποστείλατε (!) Αντιπροσωπεία στο Βατικανό, άνευ διαγνώμης της Ιεραρχίας, με τα γνωστά αποτελέσματα…
Και συνεχίζετε ακάθεκτος να περιφρονείτε την Ιεραρχία. Προαναγγέλλετε στη ΔΙΣ ότι θα “κληθούμε ως Εκκλησία να αντιμετωπίσουμε τα περί ανταποδοτικής επισκέψεως στο Βατικανό”, προλειαίνων ίσως το έδαφος και με την παραλαβή ι. λειψάνων στην Αρχιεπισκοπή.
Εφόσον ισχυρισθήκατε ότι ως Εκκλησία (τ.έ. ως ΔΙΣ, τ.έ. ως Αρχιεπίσκοπος) εξαναγκασθήκαμε να αποδεχθούμε την προσκυνηματική έλευση του Πάπα ως προσκεκλημένου του Προέδρου της Δημοκρατίας, πώς δικαιολογούνται τα περί “ανταποδόσεως”;
Άρα, η πρόκληση είναι διπλή: και παροπλισμός της Ιεραρχίας
καί εμπαιγμός της ευπιστίας της ΔΙΣ και εν γένει της ΙΣΙ.
Η εδώ επίσκεψη του Πάπα υπήρξε καρπός κρυφών διαβουλεύσεων. Οι δικαιολογίες Σας ήσαν φθηνές. Μάλλον φέρεσθε με διπροσωπία προς την εκάστοτε ευχείρωτη ΔΙΣ και την καλοπροαίρετη ΙΣΙ και δεν εκφέρετε διά στόματος όσα έχετε στην καρδιά Σας.

Δεν δικαιούσθε όμως να παροπλίζετε την Ιεραρχία σε ένα ζήτημα που υποθηκεύει το μέλλον μας. Ούτε η ΙΣΙ δύναται να εφησυχάζει, εμπιστευόμενη στους τορνευτούς λόγους. Οι διαχριστιανικές επαφές διενεργούνται με συντονιστική ευθύνη του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Γιά ποιό λόγο η εν Ελλάδι Εκκλησία θα έπρεπε να αφήσει την επί των ημερών του Προκατόχου Σας ευλογημένη εφεκτική στάση; Μόνο και μόνο για την διεθνή επικοινωνιακή αναβάθμιση του Προέδρου, του ενεργούντος ιδιογνωμόνως; Και μάλιστα, όταν το Βατικανό σκοπίμως μεθοδεύει τους επιμερισμένους διαλόγους με τους Ορθοδόξους, ενώ παράλληλα δεν λείπουν και οι εντάσεις στις διορθόδοξες σχέσεις;
Η Εκκλησία της Ελλάδος δεν είναι πατρική Σας κληρονομιά και ιδιοκτησία. Δεν την παραλάβατε από κάποιο συμβολαιογράφο, για να αυθαιρετείτε έναντι της Ιεραρχίας.

β) Αλλά μήπως υπήρξε σεβασμός της Ιεραρχίας στο ζήτημα των σχέσεων με το Οικουμενικό Πατριαρχείο;
Άμα τη εκλογή Σας, θέσατε μεθοδικό στόχο Σας την περαιτέρω αναβάθμισή Σας. Οι πάντες το αντιλαμβάνονται. Πλείστοι όσοι σώφρονες το διέγνωσαν. Κι από πλευράς μου το ανέλυσα στα περί Πρωτο­λογίας υπομνήματα. Αλλά και επικοινωνιολόγος προσωπικός Σας φίλος και υποστηρικτής μιλώντας για την ενδοελλαδική (!) Εκκλησία επικαλέσθηκε το Ευαγγελικό ρητό “μία ποίμνη υπό ένα ποιμένα” με την ερμηνεία πώς θα γίνει μία ποίμνη με ένα ποιμένα τον Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο (εκπομπή Dum spiro spero του Σπύρου Καρατζαφέρη). Η Προεδρική εμμονή στο στόχο της Πρωτ­εξουσίας, με περιοδική ανάδυση του θέματος στην ενδοσυνοδική και επικοινωνιακή επικαιρότητα, με εκκοσμικευμένα ερείσματα και εμφανίσεις, με την επιστράτευση φιλικών ΜΜΕ προδίδει τεράστιο έλλειμμα πνευματικού ισολογισμού, όπως και έλλειμμα σεβασμού του Μυστηρίου της Εκκλησίας.
Πιστεύω ότι στην ίδια προοπτική στρατεύεται και το επίμονο προσωπικό ενδιαφέρον Σας να απομειωθεί κάθε πνευματική εξάρτηση των Μητροπόλεων των “Νέων Χωρών” από το Οικουμενικό Πατριαρχείο.

Όμως, κάθε μονομερής προσβολή του παραχωρηθέντος Αυτοκεφάλου και της “Επιτροπείας” θα μας φέρει σε αντιθεσμική ευθεία αντιπαράθεση προς το Πατριαρχείο. Και τούτο, για να αναβαθμισθή ο ένας, ο σύγχρονος ενδοελλαδικός ηγέτης!
Αντί των “πατρικών χαλινών” που αποπτύσαμε με την ανταρσία του 1833, αντί των “χαλινών” της υιοπρεπούς και αδελφοπρεπούς συνυπάρξεως προς το όμαιμον Οικουμενικό Πατριαρχείο, τουλάχιστον σήμερα μην αποτολμάτε να διασπάσετε τους χαλινούς της Ιεραρχίας. Μόλις πέρυσι η Ιεραρχία απεφάνθη ότι στα λεπτά ζητήματα των σχέσεων με το Οικουμενικό Πατριαρχείο, δύναται μεν η ΔΙΣ να προετοιμάζει τα θέματα, αλλά η Ιεραρχία έχει το μοναδικό αποφασιστικό δικαίωμα.

Και τώρα που προέκυψε ένα θέμα λεπτότατο, αντί να συγκαλέσετε ΕΚΤΑΚΤΩΣ την Ιεραρχία, με οποιαδήποτε τυπικώς νόμιμη διαδικασία, ακόμη και δύο μέρες προ της τακτικής συγκλήσεως (Δευτέρα 29/9— Τρίτη 30/9), Υμείς μεθοδικώς το αντιμετωπίσατε με ΑΡΙΣΤΙΝΔΗΝ συνάξεις Ιεραρχών, με δημοσιεύματα ειδικών “Καρδιναλίων” και τέλος με την προλαβούσα Διαρκή Ιερά Σύνοδο, την σθεναρώς αντισταθείσα στην επιμόνως προταθείσα ρήξη.
.
ΟΜΩΣ, παραμένει ο ΠΑΜΜΕΓΑΣ ΕΥΤΕΛΙΣΜΟΣ της Ιεραρχίας. Ούτε την περυσινή απόφασή Της σεβαστήκατε ούτε τις Καταστατικές προβλέψεις υπολογίσατε. Γι’ αυτό και δεν έχει κύρος η απόφασή Σας (βλ. πρόσφατη διαμαρτυρία από τον Σεβασμιώτατο Πειραιώς κ. Καλλίνικο, εφ. Αδέσμευτος Τύπος, 23.9.2003, σ. 12).
Όταν οι ι. Κανόνες σαφώς προβλέπουν ώστε να μην ευτελίζεται η επισκοπική αξία με εκλογή σε ασήμαντη έδρα, πόσο ολεθριότερος είναι ο μεθοδικός ευτελισμός ολόκληρης Ιεραρχίας Επισκόπων με τα παρ’ Υμών τεκταινόμενα;

Πράγματι -ακουέτωσαν ταύτα και οι θιασώτες της νυν Αρχιεπισκοπικής πολιτικής- στην Ελλάδα λειτουργεί πλήρως το Συνοδικό Σύστημα! Είναι αναπεπταμένη σε μας η σημαία τής… συνοδικότητος και μαζί της και η άλλη σημαία τού… εθναρχικού ρόλου, χωρίς κηλίδες εξουσιολαγνείας, επάρσεως και ματαιοδοξίας…!
Δεν ομοιάζουμε με εκείνους που έχουν μεν ερυθρά σημαία έξω των τειχών, αλλ’ εντός των καρδιών τους φέρουν αναπεπταμένη την αιμάτινη σημαία τόσων οικουμενικών, ομολογιακών και νεομαρτυρικών αιώνων.
Σέ μας όλα βαίνουν καλώς, όπως εκτύπως αναγράφεται στα λεγόμενα Δελτία Τύπου της Ιεράς Συνόδου.
Ωστόσο, η πολυδιαφημισμένη συνοδική παραγωγή της σήμερον, ο εξωραϊσμένος οργασμός και η διαφημιζομένη παραγωγικότητα, όπως σε ένα καλώς οργανωμένο Σωματείο, δεν σημαίνουν ότι πορευόμεθα την οδό του Θεού, ότι υπηρετούμε το θέλημά Του, ότι εκφαίνουμε το Μυστήριο της Εκκλησίας Του. Πολύ φοβούμαι ότι συντόμως όλα αυτά θα διαλυθούν και κατά κόσμον ως πομφόλυγες.

Μ α κ α ρ ι ώ τ α τ ε,
καταλήγοντας θέλω να επισημάνω, πάντοτε με σεβασμό, αλλά και ανυπόκριτη ευθύτητα ότι, οσάκις καταχράσθε την προεδρική σας ιδιότητα σε βάρος της Συνοδικότητος, σε κάθε συγκεκριμένη περίπτωση παύετε να υπουργείτε προεδρικώς την Ιεραρχία και υπάρχετε ως κάτι άλλο, πάντως όχι ως Πρόεδρος της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας (καί της ΔΙΣ).
Όταν η Πρόνοια του Θεού, όταν αυτή αύτη η Πνοή του Παρακλήτου όρισε την Συνοδικότητα ως θεμελιώδη όρο της εκκλησιαστικής ζωής, δεν δικαιούσθε να προωθείτε την αυθαιρεσία του ενός, την πληκτική μονοφωνία του ενός, τον εκάστοτε εμφανή αρχηγισμό του ενός.
Όχι μόνον το εν χερσί Θεού μέλλον της Εκκλησίας, αλλά και το εν τη προνοία Αυτού παρόν Της δεν θα Σάς το συγχωρήσουν ποτέ. Ευελπιστώ ότι θα ανακαλύψετε επιτέλους το κυριότερο διοικητικό τάλαντο, την σεμνότητα και την υπακοή προς την ιερότητα της Εκκλησίας.

Γουμένισσα, 26-9-2003

Πάνω